H 63χρονη σουηδή Cathrine Christer Hennix είναι πανεπιστημιακή μαθηματικός, φιλόσοφος και εικαστικός που χρησιμοποιεί τα ανώτερα μαθηματικά θεωρήματα για να εφεύρει μουσικά τονικά συστήματα πέρα απο τα συνήθη. Ξεκινάει από την αρχή της φυσικής ότι όλα στο σύμπαν, όπως και ο ήχος, είναι δονήσεις. Και αφού όλες οι δονήσεις εκφράζονται με μαθηματικούς τύπους, τι μπορεί να προκληθεί άραγε όταν μετατρέψουμε σε ηχητικές δονήσεις τα ανώτερα μαθηματικά; Αναρρωτιέται εν ολίγοις αν ο ανθρώπινος εγκέφαλος, μέσω της ακουστικής λειτουργίας, μεταβιβάζει από διαφορετικά ηλεκτρικά μονοπάτια την ηχητική εμπειρία και τελικά ανακύπτει μία καινούργια αισθητική αντίληψη, μία άλλου τύπου σύνδεση με το σύμπαν. Αυτό τώρα κάνει λίγο φοβιστικό, θυμίζοντας το επιστημονικής φαντασίας Contact [στο οποίο η Dr. Arroway ακούει διαστημικές ραδιολήψεις στο Arecibo πιστεύοντας ότι θα αποκωδικοποιήσει σήματα εξωγήινης ζωής]. Δεν ξέρω αν ο Carl Sagan γνώριζε το έργο της Cathrine Christer Hennix αλλά όσοι είναι βαθείς γνώστες την θεωρούν ζωντανό θρύλο.
Το 25 λεπτών έργο της, "The Electric Harpsichord" [το ηλεκτρικό τσέμπαλο], το παρουσίασε για μια και μοναδική φορά το 1976 στο Moderna Museet στη Στοκχόλμη, σε ένα ηχοσύστημα 100dB για να καταφέρει να αποδόσει όλο το εύρος συχνοτήτων. [Είναι ένας αυτοσχεδιασμός στην ινδουιστική κλίμακα Raga Multani. Ενα keyboard Υamaha σε φυσικό κούρδισμα περνάει μέσα από ενα σύστημα χρονοκαθυστέρησης βασισμένο σε κασετόφωνο, το οποίο εισάγει μεταβαλλόμενο delay πάνω σε ένα βόμβο ημιτονοειδών ταλαντώσεων (!?!-αυτό για όσους είναι σχετικοί με μουσική-εγώ που δεν είμαι ευχαριστώ τον γιάννη κοτσώνη για την βοήθεια στη μετάφραση)]. Αυτό το πρωτόλειο έργο δεν κυκλοφόρησε ποτέ, συντηρώντας έτσι το μύθο για τη μεγαλοφυία της.
Η Cathrine Christer Hennix ζει και εργάζεται στο Βερολίνο χωρίς να αποκαλύπτει αν έκανε τελικά εγχείρηση αλλαγής φύλου το ενενήντα, και από κύριος Christer έγινε κυρία Cathrine Christer. Όπως λέει η ίδια "το φύλο δεν έχει καμία σημασία. Ο εγκέφαλός μου είναι ίδιος, δεν τον έχω αλλάξει". Μετά 35 χρόνια το ηλεκτρικό τσέμπαλο κυκλοφόρησε πρώτη φορά πριν λίγο καιρό.
Το 25 λεπτών έργο της, "The Electric Harpsichord" [το ηλεκτρικό τσέμπαλο], το παρουσίασε για μια και μοναδική φορά το 1976 στο Moderna Museet στη Στοκχόλμη, σε ένα ηχοσύστημα 100dB για να καταφέρει να αποδόσει όλο το εύρος συχνοτήτων. [Είναι ένας αυτοσχεδιασμός στην ινδουιστική κλίμακα Raga Multani. Ενα keyboard Υamaha σε φυσικό κούρδισμα περνάει μέσα από ενα σύστημα χρονοκαθυστέρησης βασισμένο σε κασετόφωνο, το οποίο εισάγει μεταβαλλόμενο delay πάνω σε ένα βόμβο ημιτονοειδών ταλαντώσεων (!?!-αυτό για όσους είναι σχετικοί με μουσική-εγώ που δεν είμαι ευχαριστώ τον γιάννη κοτσώνη για την βοήθεια στη μετάφραση)]. Αυτό το πρωτόλειο έργο δεν κυκλοφόρησε ποτέ, συντηρώντας έτσι το μύθο για τη μεγαλοφυία της.
Η Cathrine Christer Hennix ζει και εργάζεται στο Βερολίνο χωρίς να αποκαλύπτει αν έκανε τελικά εγχείρηση αλλαγής φύλου το ενενήντα, και από κύριος Christer έγινε κυρία Cathrine Christer. Όπως λέει η ίδια "το φύλο δεν έχει καμία σημασία. Ο εγκέφαλός μου είναι ίδιος, δεν τον έχω αλλάξει". Μετά 35 χρόνια το ηλεκτρικό τσέμπαλο κυκλοφόρησε πρώτη φορά πριν λίγο καιρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου