ACTE VIDE

FOR THE DARKNESS είναι το πρόσφατο track των ΑCTE VIDE που μας το δίνουν δωρεάν από το blog τους. Ο experimental έλληνας μουσικός Γιάννης K. έκανε field recording από το διαμέρισμά του στα Εξάρχεια τα επακόλουθα μίας καθιστικής σιωπηλής συγκέντρωσης στις 13/12/2008 για το φόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου και το επέξεργάστηκε, με φωνητικά τη Δανάη, το άλλο μέλος των Αcte Vide, να απαγγέλλει το απόσπασμα του T.S. Eliot που παρατίθεται στο τέλος της ανάρτησης.
Ο λυρισμός που εκπέμπεται είναι ανατριχιαστικά ρεαλιστικός και μεταδίδει όλη η απόγνωση των ημερών από το κέντρο των γεγονότων στο κέντρο της ψυχής μας. Σαν μία υπερβατική προσευχή, που προσπαθεί να εξορκίσει το αγνό κακό της εξουσίας που έχει καταλάβει το εξαπατημένο πνεύμα της πλανητικής τριτόπολης των Αθηνών. Η Δανάη μοιάζει με υπερκοσμική καλόγρια που δέεται μέσω των αχρονικών στίχων του T.S. Eliot στην αμίληκτα άκαμπτη συγχρονικότητα, ενώ την ίδια στιγμή η εγκλωβισμένη ατομικότητα μάχεται απεγνωσμένα να περισώσει την χαμένη της αξιοπρέπεια.
Οι ACTE VIDE με το FOR THE DARKNESS μνημονεύουν σε μένα ανεξίτηλα τον ελλαδικό δεκέμβρη του 2008, κάνοντας το καλύτερό μου φετεινό track.

F O R T H E D A R K N E S S

T.S. Eliot: Four Quartets
Quartet No2:East Coker

...
III

O dark dark dark. They all go into the dark,
The vacant interstellar spaces, the vacant into the vacant,
The captains, merchant bankers, eminent men of letters,
The generous patrons of art, the statesmen and the rulers,
Distinguished civil servants, chairmen of many committees,
Industrial lords and petty contractors, all go into the dark,
And dark the Sun and Moon, and the Almanach de Gotha
And the Stock Exchange Gazette, the Directory of Directors,
And cold the sense and lost the motive of action.
And we all go with them, into the silent funeral,
Nobody's funeral, for there is no one to bury.
I said to my soul, be still, and let the dark come upon you
Which shall be the darkness of God. As, in a theatre,
The lights are extinguished, for the scene to be changed
With a hollow rumble of wings, with a movement of darkness on darkness,
And we know that the hills and the trees, the distant panorama
And the bold imposing facade are all being rolled away—
Or as, when an underground train, in the tube, stops too long between stations
And the conversation rises and slowly fades into silence
And you see behind every face the mental emptiness deepen
Leaving only the growing terror of nothing to think about;
Or when, under ether, the mind is conscious but conscious of nothing—
I said to my soul, be still, and wait without hope
For hope would be hope for the wrong thing; wait without love,
For love would be love of the wrong thing; there is yet faith
But the faith and the love and the hope are all in the waiting.
Wait without thought, for you are not ready for thought:
So the darkness shall be the light, and the stillness the dancing.
Whisper of running streams, and winter lightning.
The wild thyme unseen and the wild strawberry,
The laughter in the garden, echoed ecstasy
Not lost, but requiring, pointing to the agony
Of death and birth.

You say I am repeating
Something I have said before. I shall say it again.
Shall I say it again? In order to arrive there,
To arrive where you are, to get from where you are not,

You must go by a way wherein there is no ecstasy.
In order to arrive at what you do not know

You must go by a way which is the way of ignorance.
In order to possess what you do not possess

You must go by the way of dispossession.
In order to arrive at what you are not

You must go through the way in which you are not.
And what you do not know is the only thing you know
And what you own is what you do not own
And where you are is where you are not.

IV
...