OISEAUX-TEMPÊΤE [ουαζό-τεμπέτ]

O Stéphane C. είναι Γάλλος φωτογράφος και κινηματογραφιστής που ήρθε στην Ελλάδα της κρίσης στα τέλη του 2011 για να διερευνήσει εικαστικά το νεοφιλελεύθερο πείραμα και τις πρώτες επιπτώσεις του σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έμεινε αρκετό διάστημα, φωτογραφίζοντας με αναλογική κάμερα σε ασπρόμαυρο φιλμ και κινηματογραφώντας με διάφορα μέσα ένα πειραματικό φιλμ που αυτή τη στιγμή είναι σε διαδικασία μοντάζ. Ο Stéphane C. σε εκείνο το ταξίδι δεν ήταν μόνος. Είχε παρέα τον πειραματικό μουσικό Frédéric D. Oberland ο οποίος έκανε ηχογραφήσεις πεδίου στο τρυβλίο μίας νεότευκτης οικονομικής χούντας. Το Temps Zero είναι το ντούο που έφτιαξαν τότε στην Ελλάδα με πρώτες μάλιστα εμφανίσεις τον γενάρη του 2012 στο six d.o.g.s και στον 1o όροφο στις οποίες η αυτοσχεδιαστική μουσική του Frédéric D. συνδιαλεγόταν με τις εικόνες του Stéphane C. αλλά και με τη μουσική άλλων ελλήνων πειραματικών. Επιστρέφοντας στο Παρίσι η συγκεκριμένη σπουδή εξελίχθηκε στους OΙSEAUX-TEMPÊTE με τη συνδρομή του μπασσίστα Stéphane Pigneul και του ντράμμερ Ben Mc Connell.  Υπό την επήρεια των εικόνων της εξαθλιωμένης Ελλάδας του Stéphane C. που προβάλονταν στους τοίχους του στούντιο όπως φαίνεται και στο βίντεο-απόσπασμα από το τρακ τους "αγορά χρυσού", αυτοσχεδίασαν μουσικά αφηγούμενοι τα συναισθήματά τους για τη δυσφορία στην "νέα μέρα" που ξημέρωσε στην ευρωπαϊκή Δύση.

OISEAUX - TEMPÊΤE @ Sub Rosa

 Η αλήθεια είναι πως αυτό που μου τράβηξε την προσοχή είναι το εξώφυλλο του ομότιτλου πρώτου άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες και είναι μία φωτογραφία του πιο εμβληματικού γκράφιτι στην Ελλάδα, του "Praying For Us" του Παύλου Τσάκωνα, στην Ομόνοια. Στον διπλό LP και στο οκτασέλιδο βιβλιαράκι του CD, το artwork έχει φωτογραφίες υψηλής εικαστικής αξίας που παρόλη την οικεία θεματική τους στον ελληνικό αμφιβληστροειδή η ενική τους αισθητική παίρνει μία ερμηνευτική θέση για την ελληνική προβληματική της κρίσης η οποία εκπλήσσει. 

Τα παραπάνω τα αναφέρω γιατί ήταν ουσιαστικά το μόνο δέλεαρ για να το ακούσω. Αν και εκδόθηκε από την avant-garde και υψηλότατης ποιότητας βελγική δισκογραφική sub rosa οι προσδιορισμοί post rock και stoner, στο συνδυασμό τους βέβαια με το experimental και το free improvisation, με προβλημάτισαν.  Αφενός γιατί γνωρίζω αυτή τη θρησκευτική σχεδόν εμμονή των γάλλων με το ροκ και αφετέρου γιατί οι προτιμήσεις μου είναι σε πιο ακραία πειραματικά, noise και  ηλεκτρονικά. Την αλήθεια για τον ήχο τους την τοποθετώ τελικά κάπου εκεί στο μέση. Ναι μεν χρησιμοποιούν την ηλεκτρική κιθάρα, το μπάσσο και τα ντραμς που παραπέμπουν στον πυρήνα του ροκ αλλά από την άλλη επιλέχθηκαν μόνο σαν τα αρχετυπικά όργανα του σύγχρονου δυτικού ήχου και χρησιμοποιήθηκαν εργαλειακά για να χτίσουν ελεύθερες συνθέσεις με χωρίς απόλυτη ρυθμικότητα και με τη γεύση ενός ψυχεδελικού αυτοσχεδιασμού. Το πιο σημαντικό όμως είναι το ακραία μελετημένο και αψεγάδιαστο αποτέλεσμα που πραγματικά δικαιολογεί τον ένα χρόνο ηχογραφήσεων που τους πήρε για να το ολοκληρώσουν.  Η 75λεπτη μουσική τους αφήγηση έχει μία ανοδική δραματικότητα από το εισαγωγικό κομμάτι μέχρι το ενδέκατο τελευταίο τρακ και υπαινικτικό υπότιτλο συνεχίζεται. Το Oiseaux-Tempête είναι μία σπουδή που, όπως αναφέρουν οι ίδιοι, εξελίσσεται διαρκώς ηχητικά εικαστικά και πολιτικά και αυτό το άλμπουμ είναι η πρώτη στιγμή σε αυτή την πορεία. Tα ενδιάμεσα τρακς τιτλοφορούνται: στη σκιά της Σοφίας, αγορά χρυσού, στη διάβαση, μαύρο σύννεφο, κύριε ελέησον, ουροβόρος, σιγαστήρας, το νησί. 
Με βάση όλα τα παραπάνω και δεδομένη την έλλειψη άλλων ολοκληρωμένων μουσικών προσεγγίσεων στο θεμα της ελληνικής κρίσης, ακόμα και από την εγχώρια σκηνή, καταλήγω πως η ηχητική οδύσσεια των γάλλων Oiseaux-Tempête ειναι οδοδεικτική, καινοτόμα, γνήσια και καθόλου "αρπαχτή". Αξίζει την προσοχή του ελληνικού τουλάχιστον κοινού που ψάχνει διακαώς και δίκαια για απαντήσεις.

https://www.facebook.com/OiseauxTempete