Πριν λίγες μέρες πέθανε ο Bernard Parmegiani σε ηλικία 86 ετών. Ήταν ένας πρωτοπόρος της "συγκεκριμένης" μουσικής και γενικότερα της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής, ενεργός μέχρι το τέλος της ζωής του. Το έμαθα από τη χρονογραμμή του φμπ φίλου Bill Kouligas της δισκογραφικής PAN [του πιο επιδραστικού ανθρώπου αυτή τη στιγμή στην σύγχρονη διεθνή ηλεκτρονική σκηνή που δεν πρέπει να χάσουμε στο μοναδικό live με τη Laurel Halo την ερχόμενη κυριακή στο 6 d.o.g.s]. Επίσης από το vimeo της PAN έμαθα για την ύπαρξη του παραπάνω πολύ σπάνιου φιλμ του Bernard Parmegiani που έγινε το 1973, πλήρως αγνώστων λοιπών στοιχείων, στο οποίο ο ίδιος περιγράφει οπτικοακουστικά την έννοια της "Διάφανης Οθόνης". Παρακάμπτω να σχολιάσω την ατυχή μετάφραση του όρου concret ως συγκεκριμένο και κατ επέκταση της Musique concrète ως "συγκεκριμένης" μουσικής, και μεταφράζω πρόχειρα αυτά που λέει ο Bernard Parmegiani για τη θέση του στο "L' Ecran transparent":
" Ο χρόνος ξεγλυστράει. Ο χρόνος εξελίσσεται και μας μετακινεί κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Να γιατί ο ηλεκτρονικός άνθρωπος [electronic human] ζει όλο και πιο γρήγορα. Εξαναγκάζεται να δει τα πάντα και να ακούσει τα πάντα. Η κάθε στιγμή σημαίνει πληροφορίες, πληροφορίες, πληροφορίες, πληροφορίες, πληροφορίες... Και αυτό το τρελό περιβάλλον γεμάτο από εικόνες και ήχους χτίζει μία οθόνη γύρω από τον ηλεκτρονικό άνθρωπο. Και όταν μερικοί κοιτάνε ή άλλοι ακούνε, μόνο εκείνοι που ξέρουν πως να παραμείνουν κουφοί ή τυφλοί θα είναι ικανοί να δραπετεύσουν από αυτή την οθόνη. Γι αυτούς θα γίνει η διάφανη οθόνη. Μας περιβάλλουν οι ήχοι χωρίς να πρέπει ποτέ να καθορίσουμε την πηγή τους. Οι ήχοι προέρχονται από πάνω, από κάτω, από μπροστά, από πίσω, από δεξιά, από αριστερά. Ενώ το οπτικό πεδίο είναι ένα συνεχές που οργανώνεται με ένα καθολικό και λογικό τρόπο, ο ακουστικός κόσμος είναι ένας κόσμος ταυτόχρονων εξισώσεων. Δεν μπορούμε να σταματήσουμε τον ήχο αυτόματα για τον απλό λόγο ό,τι δεν έχουμε στα αυτιά το ανάλογο των βλεφάρων. Τα μάτια βλέπουν αυτό που τα αυτιά δεν μπορούν να κοιτάξουν. Στη διασταύρωση των αισθήσεων υπάρχει ένα σημείο χωρίς καμία αίσθηση, σημείο αφετηρίας μίας καθημερινής ονειροπόλησης."
Ως επικήδειο και μνημόσυνο, αυτή είναι η πιο ολοκληρωμένη διαδικτυακή συνέντευξη-παρουσίαση του Bernard Parmegiani από τη Rahma Khazam με τίτλο "Η επιστήμη του ήχου", για το The Wire #176 του Oκτωβρίου του 1998, χωρίς μετάφραση: