Τον Dash Snow μου τον θύμισε η ossonenstrahlo στο σιμποξ αναφέροντάς τον συνειρμικά για τα ναρκωτικά στην τέχνη. Όταν ακρίβυνε η βενζίνη στην ελλάδα όλα τα inbox γέμισαν με την πολαρόϊντ του με το Shell βενζινάδικο. Βέβαια το στόρυ της φωτό σηματοδοτούσε την Κόλαση που ζούσε στα ναρκωτικά των νεοϋορκέζικων δρόμων ο 17χρονος τότε, φυγάς από πλούσιο σπίτι, Dash Snow. Το καλοκαίρι πέθανε στα 27 του από όβερντόουζ σε ακριβό ξενοδοχείο. Στο ανάμεσα είχε γίνει χιπ. [Ο φίλος του Ryan McGinley τον φωτογραφίζει να κόβει γραμμές για γκλόσσυ περιοδικό]. Η πιο δυνατή στιγμή του ήταν το installation "How much talent does it really take to come on the New York Post anyway?" πάνω στο οποίο μαλακίζεται και χύνει. εδώ. Από την περίοδο των πολαρόϊντ του 1998 επιλέγω αυτές που μοιάζει να έχει τραβήξει στην ελλάδα σήμερα.
Είναι μεγάλη κάβλα να σπας ένα καλοσχηματισμένο σπυρί με πύο. Ο ήχος του δέρματος, η εκτόξευση στον καθρέπτη, ο ελαφρός πόνος που ξεφορτώνει το καλοσχηματισμένο απόβλητο. Φανταστείτε τη μοναδικότητα της στιγμής σε ένα υποτιθέμενο μαύρο σπυρί. Αυτή την εκρηκτικά άρρωστη ηδονή αναπαράγει μόνο με ντράμς στο σόλο πρότζεκτ του ως μπλάκ πούς ο ντράμμερ των λάϊτνινγκ μπολτ μπράϊαν τσίπεντέϊλ στο 5ο του άλμπουμ 0:Ούλτιμέϊτ Μπίτ Οφφ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου