[φωτό: M.Hulot]
Πριν λίγες μέρες στην αυλή του βυρίνη αν και έτρωγα με τον διονύση σαββόπουλο σε απόσταση τσουγκρίσματος διαπίστωσα ότι το χάσμα μουσικών γενεών έκανε αυτή την απόσταση ιστορική αναφορά. Ο λυρισμός του ακονίζει μεν την σκέψη μου με το λόγο του και τη ψυχή μου με τον ρυθμό του. Δεν μπορεί όμως να με βάλει στη δίνη του. Παρόλα αυτά ουδέποτε βγήκε από την εκτίμησή μου ως τραγουδοποιός. Ένας προσδιορισμός που δεν μπορεί να απονεμηθεί αφιδώς όπως κακοηθώς γίνεται. Η σκέψη αυτή ολοκληρώθηκε όταν το σάββατο 20 ιουνίου 2009 ο Νεκτάριος του Vinyl Microstore μας παρουσίασε 3 τραγουδοποιούς. Με λίγο από ρεύμα. Στη σκηνή το σώμα, η ψυχή, ο λόγος και ένα μουσικό όργανο. Στο κοινό ρίγη θαυμασμού. Ο ελληνικός λόγος βέβαια χτυπάει κατακούτελα τον γηγενή με τρόπο που ποτέ δεν πρόκειται να καταφέρει ο αλλοδαπός λυρισμός.
[συνεχίζεται]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου