Σήμερα στη The Breeder είναι τα εγκαίνια της έκθεσης του φωτογράφου Ryan McGinley με τίτλο Crooked Aisles. Έχει έργα από 3 ενότητες. Την τελευταία του "Moonmilk", την γνωστή-και πιο αγαπημένη μου-road trips και ασπρόμαυρα πορτραίτα. Αυτό τον μήνα έκανε επίσης το σκηνοθετικό του ντεμπούτο για την συλλογή άνοιξη/καλοκαίρι 2010 της Pringle Of Scotland με πρωταγωνίστρια την-άλλη εμμονή μου-Tilda Swinton. Παράξενη βέβαια αυτή η καριερίστικη στροφή του Ryan "από τα αλώνια στα σαλόνια"[εκτός αν το κίνητρό του ήταν "η εκδίκηση της περήφανης Σκωτίας"]. Μήπως για να πάω να φορέσω και εγώ το κασμιρένιο πουλόβερ μου pringle; Ή μάλλον το αγαπημένο μου john smedley και τα custom made χειροποίητα παπούτσια μου dries van noten;[όλα απομεινάρια της ματαιόδοξης εποχής μου]. Ίσως ταιριάζει καλύτερα μία τέτοια εμφάνιση με το ύψος των τιμών των έργων του[έχω μεγάλη περιέργεια να τις μάθω] και την γελειωδώς empty of substance αθηναϊκή τρεντουριά[δεν έχω καμία όρεξη να δω]. Από την άλλη βέβαια θα είμαι από το πρωί στους λασπωμένους δρόμους της αθήνας και θα πάω κατευθείαν. Έτσι θα ταιριάζω περισσότερο με τoν λαϊκό λεβέντη που πάει να γαμήσει στα μπουρδέλα της ιάσωνος [δεν είναι πια τραγικά πασέ οι γκαλερί που επιλέγουν τους δρόμους με οίκους ανοχής;-εκτός αν αυτή η σημειολογία για τον ρόλο των γκαλερί είναι επιθυμητή ή το μόνο που έχουν να προσφέρουν είναι η έξαψη της γειτονιάς και όχι των έργων τους]. Όπως και ναχει δεν μπορώ να μην ηδονοβλέψω από κοντά τις φωτό με την "αλά γαλάζια λίμνη των naughts" αθωότητα, στις φυσικές, μεγάλες, διαστάσεις τους και δεν μπορώ να χάσω την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά και να μιλήσω με τον Ryan McGinley.
υ.γ. Αρπαχτή στην Αθήνα η έκθεση του Ryan McGinley στην The Breeder;
Το κασμίρ αποδείχθηκε συνθετικό. Εικαστικά, τα συγκεκριμένα έργα που παρουσιάζονται δεν έχουν κανένα εικαστικό ενδιαφέρον. Μου θυμίζουν φωτογραφική σπουδή φοιτητών της ασκτ για να περάσουν το πρώτο έτος. Που με το ζόρι και χαριστικά παίρνουν τη βάση. Προφανώς έφερε στην Αθήνα τα απομεινάρια του, αν κρίνω γενικά από δουλειές του. Στην road trips σειρά αξίζει η φωτό στην αρχή της ανάρτησης και άλλη μία, τα ασπρόμαυρα πορτραίτα εντελώς ανούσια και η Moonmilk κουνημένη στο τίποτα. Σε κανένα έργο δεν είχε νόημα να κάτσω περισσότερο από όσο διαρκεί μία ματιά. Συν του ότι έπρεπε να διασχίσω το γνωστό κενό κοινό. Τα πάντα ήταν τόσο από το εφήμερο των νάϊντιζ όσο η κατρακύλα δεν έχει σταματημό. Στο καλλιτέχνη δεν μίλησα γιατί το μόνο που θα είχα να του πω είναι αυτά που γράφω. Στεκόταν βέβαια με εκείνο το σνομπ ύφος που χρησιμοποιεί κάποιος για να κουκουλώσει την αμηχανία της συνειδητότητάς του.
[Μετά πήγα στο Bios όπου είχα ευχάριστα νέα. Θα επιμεληθώ στην ταινιοθήκη του μία μηνιαία προβολή ταινιών εξειδικευμένου ενδιαφέροντος. Περισσότερα σύντομα...]
Το κασμίρ αποδείχθηκε συνθετικό. Εικαστικά, τα συγκεκριμένα έργα που παρουσιάζονται δεν έχουν κανένα εικαστικό ενδιαφέρον. Μου θυμίζουν φωτογραφική σπουδή φοιτητών της ασκτ για να περάσουν το πρώτο έτος. Που με το ζόρι και χαριστικά παίρνουν τη βάση. Προφανώς έφερε στην Αθήνα τα απομεινάρια του, αν κρίνω γενικά από δουλειές του. Στην road trips σειρά αξίζει η φωτό στην αρχή της ανάρτησης και άλλη μία, τα ασπρόμαυρα πορτραίτα εντελώς ανούσια και η Moonmilk κουνημένη στο τίποτα. Σε κανένα έργο δεν είχε νόημα να κάτσω περισσότερο από όσο διαρκεί μία ματιά. Συν του ότι έπρεπε να διασχίσω το γνωστό κενό κοινό. Τα πάντα ήταν τόσο από το εφήμερο των νάϊντιζ όσο η κατρακύλα δεν έχει σταματημό. Στο καλλιτέχνη δεν μίλησα γιατί το μόνο που θα είχα να του πω είναι αυτά που γράφω. Στεκόταν βέβαια με εκείνο το σνομπ ύφος που χρησιμοποιεί κάποιος για να κουκουλώσει την αμηχανία της συνειδητότητάς του.
[Μετά πήγα στο Bios όπου είχα ευχάριστα νέα. Θα επιμεληθώ στην ταινιοθήκη του μία μηνιαία προβολή ταινιών εξειδικευμένου ενδιαφέροντος. Περισσότερα σύντομα...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου