Γιατί αυτοσχεδιασμός;
έχει σημασία;
γιατί μουσική με χορό;
γιατί δεν αποφασίζουν;
γιατί δεν ξέρουν;
γνωρίζονται;
κι εγώ τι κάνω εδώ;
και ούτω καθεξής.
Η βραδιά περιλαμβάνει 2 μέρη:
Ένα ντουέτο,
Μαργαρίτα Παπάζογλου και Benjamin Weidekamp.
Ένα σεξτέτο,
Γιάννης Κοτσώνης (ηλεκτρονικά), Δήμητρα Λαζαρίδου-Χατζηγώγα (zither), Benjamin Weidekamp (κλαρινέτο)
Όλια Λυδάκη, Νικολέττα Ξεναρίου, Μαργαρίτα Παπάζογλου (χορός).
Δε με συνεπήρε το δέαρ ιζ λαβ ιν γιου του φορ τετ γιατί δεν είμαι καθόλου σε αυτή τη διάθεση ανοιξιάτικης πολυρυθμικότητας της ντόμινο ρέκορντζ. Μου φάνηκε όμως καλό. Μου έφερε στο μυαλό ξέφρενες νύχτες στο X της Λένορμαν. Δεν ξέρω βέβαια αν αυτό είναι καλό τελικά, γιατί τότε ήταν νάϊντιζ [τι θυμήθηκα το πουρότεκνο;]. Αυτό είναι το προμόσιοναλ μιξ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου