Η -μέχρι τώρα- κορύφωση του ήχου των άνιμαλ κολλέκτιβ έγινε με το φετινό τους μέριγουέδερ πόστ πάβιγιον. Όμως ο συγκεκριμένος ήχος στην αμερική δουλεύεται εκ παραλλήλου από πολλά γκρουπς. Για τα αυτιά μας είναι ιεροσυλία να συγκρίνουμε οτιδήποτε άλλο με τους άνιμαλ κολλέκτιβ. Στα αμερικανικά αυτιά όμως, παίζουν πολλά. Γκρίζλυ Μπέαρ, Σελεμπρέϊσν, Τιβί ον δε ρέϊντιο,... Στα "πολυρυθμικά" επιτεύγματα του Μπράϊαν Ίνο και του Ντέϊβιντ Μπάϋρν, τα συγκροτήματα αυτά πρόσθεσαν συνθεσάϊζερς και ηλεκτρονικά φτιάχνοντας μία πολυδιάστατη αιθέρια μουσική που σου γαμεί το σύμπαν - δηλαδή μέριγουέδερ πόστ πάβιγιον. Οι γιέασέϊερ ανήκουν σε αυτό το ποτάμι αλλά με πιο ασφαλείς, μέϊνστριμ, προσγειωμένες πολυρυθμικότητες. Τους θυμήθηκα γιατί σήμερα στο μπολάτσας είδα την πολύ πρώϊμη διαρροή του δεύτερού τους, μετά το όλ άουερ κύμπαλς του 2007, όντ μπλάντ. Ούτε για πέταμα αλλά ούτε και τίποτα σπουδαίο- μετά τους ακ ακούγεται σαν ευχάριστο ίντι μουσικό χαλί, λιγότερο ενδιαφέρον από το όλ άουερ κύμπαλ τους.
γιέασέϊερ
όντ μπλάντ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου