Ξεκίνησα αυτή την ανάρτηση την Παρασκευή. Βρήκα την κατάλληλη-τον Ρίτσαρντ Σκέλτον που τον έμαθα πρόσφατα από το Γουάϊρ- μουσική επένδυση για να περιγράψω την μελαγχολία μου για την κατάσταση των ημερών. Και το άφησα εκεί. Σήμερα Κυριακή όμως, ως μεταχρονολογημένο υστερόγραφο, αποφάσισα να μην παραιτηθώ τόσο άδοξα προχωρώντας σε νέες αναρτήσεις. Ήθελα να αναφέρω τις σκέψεις μου. Σαν είδος προσωπικής εξομολόγησης που ψυχοκαθαίρει καί όχι γιατί έχω ανακαλύψει το άγιο δισκοπότηρο.
Με αφετηρία το βιβλίο του Καστοριάδη "Η ελληνική ιδιαιτερότητα"-όχι ελλαδική γιατί οι όροι ελληνικό και ελλαδικό δεν ταυτίζονται-και αφορμή τα σημεία που αναφέρεται στην πραγματική έννοια της δημοκρατίας, άρχισα μία σειρά σχετικών αναγνωσμάτων. Συνειδητοποίησα ότι αυτό που αποκαλούμε προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία ή αντιπροσωπευτική δημοκρατία απέχει πολύ από την δημοκρατία-και στη χώρα μας ακόμα περισσότερο. Συνειδητοποίησα ακόμα ότι αυτή η εμμονή για τον εγκλωβισμό στο δικομματισμό ως αιτία των δεινών μας είναι η στάχτη στα μάτια που ρίχνει ο κομματισμός για να συντηρήσει την ύπαρξή του. Κομματισμός και Δημοκρατία είναι όροι ασύμβατοι μεταξύ τους. Ο εγκλωβισμός και το αδιέξοδο της χώρας συντηρούνται από τον κομματισμό και την κομματικοκρατία που συνθέτουν την "ελλαδική ιδιαιτερότητα" πολύ περισσότερο από κάθε άλλη χωρική πραγματικότητα. Το δικαίωμα της μίας ψήφου κάθε τέσσερα χρόνια χωρίς απολύτως κανέναν άλλο μηχανισμό δημοκρατικής συμμετοχής, παρέμβασης και ελέγχου δεν είναι δημοκρατία πολιτισμικά εξελιγμένης κοινωνίας. Οι εκλογές σε ένα τέτοιο πλαίσιο δεν είναι γιορτή δημοκρατίας αλλά το μνημόσυνό της.
Δεν έχω το ταλέντο του λόγου για να διατυπώσω ευκρινέστερα τις διαπιστώσεις μου και την αποστροφή μου για τον χαμηλής νοημοσύνης και ευτελούς ποιότητας λόγο της ελλαδικής πολιτικής. Δεν θα ψηφίσω στις βουλευτικές εκλογές και σε καμία άλλη βουλευτική εκλογή που εξακολουθεί να ακρωτηριάζει το μεγαλύτερο προϊόν της ελληνικής σκέψης και κατ' επέκταση του δυτικού πολιτισμού που είναι η δημοκρατία. Αντίθετα θα συμμετάσχω σε οποιαδήποτε δραστηριότητα που στοχεύει να την αποκαταστήσει.
Με αφετηρία το βιβλίο του Καστοριάδη "Η ελληνική ιδιαιτερότητα"-όχι ελλαδική γιατί οι όροι ελληνικό και ελλαδικό δεν ταυτίζονται-και αφορμή τα σημεία που αναφέρεται στην πραγματική έννοια της δημοκρατίας, άρχισα μία σειρά σχετικών αναγνωσμάτων. Συνειδητοποίησα ότι αυτό που αποκαλούμε προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία ή αντιπροσωπευτική δημοκρατία απέχει πολύ από την δημοκρατία-και στη χώρα μας ακόμα περισσότερο. Συνειδητοποίησα ακόμα ότι αυτή η εμμονή για τον εγκλωβισμό στο δικομματισμό ως αιτία των δεινών μας είναι η στάχτη στα μάτια που ρίχνει ο κομματισμός για να συντηρήσει την ύπαρξή του. Κομματισμός και Δημοκρατία είναι όροι ασύμβατοι μεταξύ τους. Ο εγκλωβισμός και το αδιέξοδο της χώρας συντηρούνται από τον κομματισμό και την κομματικοκρατία που συνθέτουν την "ελλαδική ιδιαιτερότητα" πολύ περισσότερο από κάθε άλλη χωρική πραγματικότητα. Το δικαίωμα της μίας ψήφου κάθε τέσσερα χρόνια χωρίς απολύτως κανέναν άλλο μηχανισμό δημοκρατικής συμμετοχής, παρέμβασης και ελέγχου δεν είναι δημοκρατία πολιτισμικά εξελιγμένης κοινωνίας. Οι εκλογές σε ένα τέτοιο πλαίσιο δεν είναι γιορτή δημοκρατίας αλλά το μνημόσυνό της.
Δεν έχω το ταλέντο του λόγου για να διατυπώσω ευκρινέστερα τις διαπιστώσεις μου και την αποστροφή μου για τον χαμηλής νοημοσύνης και ευτελούς ποιότητας λόγο της ελλαδικής πολιτικής. Δεν θα ψηφίσω στις βουλευτικές εκλογές και σε καμία άλλη βουλευτική εκλογή που εξακολουθεί να ακρωτηριάζει το μεγαλύτερο προϊόν της ελληνικής σκέψης και κατ' επέκταση του δυτικού πολιτισμού που είναι η δημοκρατία. Αντίθετα θα συμμετάσχω σε οποιαδήποτε δραστηριότητα που στοχεύει να την αποκαταστήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου